ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ

Τα Χριστούγεννα συναιρούνται σε ένα συναίσθημα: αγάπη
Ας είναι ο ύμνος της γραμμένος στις καρδιές 

Hymn of Love ~ Ο ύμνος της αγάπης ~ El Greco ~ Zbigniew Preisner from Multerland on Vimeo.

Για τις 3 του Δεκέμβρη

Όλοι μπορούν και δικαιούνται να χαίρονται (σ)τη ζωή ... 

ΟΧΙ στις ανάπηρες ιδέες. 

ΝΑΙ στην καθολικότητα του χαμόγελου

 Αφιερωμένο εξαιρετικά σε αυτούς που δε μπορούν να δουν
 το νόημα των μικρών χαρών

Φοβάμαι όπως θυμάμαι

Τι να θυμηθώ, τι να ξεχάσω, ποιούς να φοβάμαι...

Ο ποιητής νωρίς συνειδητοποίησε και  (ξ)έφυγε τους νεότερους φόβους

Φοβᾶμαι...

Φοβᾶμαι τοὺς ἀνθρώπους ποὺ ἑφτὰ χρόνια ἔκαναν πὼς δὲν εἶχαν πάρει χαμπάρι
καὶ μία ὡραία πρωία μεσοῦντος κάποιου Ἰουλίου
βγῆκαν στὶς πλατεῖες μὲ σημαιάκια κραυγάζοντας «δῶστε τὴ χούντα στὸ λαό».

Φοβᾶμαι τοὺς ἀνθρώπους ποὺ μὲ καταλερωμένη τὴ φωλιὰ
πασχίζουν τώρα νὰ βροῦν λεκέδες στὴ δική σου.

Φοβᾶμαι τοὺς ἀνθρώπους ποὺ σοῦ κλείναν τὴν πόρτα
μὴν τυχὸν καὶ τοὺς δώσεις κουπόνια καὶ τώρα
τοὺς βλέπεις στὸ Πολυτεχνεῖο νὰ καταθέτουν γαρίφαλα καὶ νὰ δακρύζουν.

Φοβᾶμαι τοὺς ἀνθρώπους ποὺ γέμιζαν τὶς ταβέρνες
καὶ τὰ σπάζαν στὰ μπουζούκια κάθε βράδυ καὶ τώρα τὰ ξανασπάζουν
ὅταν τοὺς πιάνει τὸ μεράκι τῆς Φαραντούρη καὶ ἔχουν καὶ «ἀπόψεις».

Φοβᾶμαι τοὺς ἀνθρώπους ποὺ ἄλλαζαν πεζοδρόμιο ὅταν σὲ συναντοῦσαν
καὶ τώρα σὲ λοιδοροῦν γιατὶ, λέει, δὲν βαδίζεις ἴσιο δρόμο.

Φοβᾶμαι, φοβᾶμαι πολλοὺς ἀνθρώπους.

Φέτος φοβήθηκα ἀκόμη περισσότερο.

Μ. Αναγωστάκης, Νοέμβρης 1983

πηγή εδώ

Έκθεση: ΓΛΩΣΣΟΠΟΛΙΣ

Μια ενδιαφέρουσα έκθεση φιλοξενείται στη Βιβλιοθήκη της Βουλής, 
από τις αρχές του 2016. Δείτε το περιεχόμενό της εδώ και τις συναφείς 
δραστηριότητες του εκπαιδευτικού προγράμματος εδώ.

Του κύκλου τα γυρίσματα

Η παραγωγή λόγου δεν είναι ένα "κλειστό μάθημα". Ο προφορικός και ο γραπτός λόγος αποτελούν ανάμεσα και σε άλλα έκφραση προσωπική, επικοινωνία, δημιουργία. Δείτε εδώ πώς μπορείτε να αξιοποιήσετε το ταλέντο σας στο γραπτό λόγο.

Εγώ ρατσιστής;

Για αρχή..στο λεξικό   και στη συζήτηση που είχαν μπαμπάς και κόρη

ρατσισμοs from 4ο Γυμνασιο αγιων αναργυρων

Καθώς παρακολουθείτε το παρακάτω  video απαντάτε  στο τετράδιό σας 
τις ερωτήσεις που ακολουθούν.

• Σε ποιο είδος ρατσισμού κατατάσσονται τα λόγια και οι πράξεις της γηραιάς κυρίας;
• Πώς αντιδρούν οι άλλο επιβάτες; Να δικαιολογήσετε την αντίδρασή τους.
• Ποια "εκδίκηση" παίρνει ο νεαρός; Τι μήνυμα θέλει να προσδώσει ο δημιουργός της ταινίας με αυτή;

 Πληροφορίες για την ταινία εδώ

Κι αν νομίζετε ότι αυτά συμβαίνουν μόνο αλλού...Δείτε και  εδώ

Και στα σχολεία; Γίνονται τέτοια πράγματα στους κατά τόπους ναούς της παιδείας;
Για κοπιάστε στη συλλογή μας... , την έρευνα  και εδώ για τα αποτελέσματα.

Και μια πρόταση για αντιμετώπιση  του ρατσιστή, ώστε να μπει στη θέση του

Πόσο "καθαροί" από ρατσιστικές πρακτικές μπορούμε να είμαστε;
Η βιωματική απάντηση ενός τηλεοπτικού προσώπου ακολουθεί

Ένας γλυκός Σεπτέμβρης

Ο Σεπτέμβρης για τα μαθητούδια και για μας μπορεί 
να γλυκάνει με ένα τραγούδι 

Ένας μικρός Σεπτέμβρης, βάζει τα κλάματα
που στο σχολειό τον πάνε, να μάθει γράμματα
θέλει να παίξει ακόμα, με τ' άστρα τ' ουρανού
πριν έρθουν πρωτοβρόχια και συννεφιές στο νου

Πρωτάκι σκολιαρούδι
του κλέβουν το τραγούδι

Ένας γλυκός Σεπτέμβρης στάζει το μέλι του
σωστό παλικαράκι τρυγάει τ' αμπέλι του
στα Σπάτα ληνοβάτης στο Κορωπί γαμπρός
να τρέμουν τα κορίτσια στα βλέφαρά του μπρος

Φυσάει ο απηλιώτης
κι ο ζέφυρος της νιότης

Ένας παλιός Σεπτέμβρης φίλος αχώριστος
καθώς περνούν τα χρόνια γίνεται αγνώριστος
το κόκκινο ραγίζει στα μήλα της ροδιάς
κίτρινα πέφτουν φύλλα στον κήπο της καρδιάς

Η νύχτα μεγαλώνει
δίχτυα στο φως απλώνει

Στίχοι: Ηλίας Κατσούλης
Μουσική: Παντελής Θαλασσινός 

Δασκάλου εγκώμιον

Η Άλκη Ζέη, αγαπημένη συγγραφέας πολλών μικρών και μεγάλων παιδιών, καταθέτει τις πλούσιες αναμνήσεις της από τα σχολικά της χρόνια αλλά κι από τις πρόσφατες επισκέψεις της στα σχολεία. Ο τίτλος του παρακάτω άρθρου εύγλωττος και λίαν εμψυχωτικός μέρες που είναι: 

Ένας δάσκαλος φέρνει την άνοιξη

Το άρθρο στο σύνδεσμο  http://www.amna.gr/article/123650/Enas-daskalos-fernei-tin-anoixi

Σεπτέμβρης γαρ

Μπ. Μπρεχτ

Κάθε χρόνο το Σεπτέμβρη σαν ανοίγουν τα σχολεία,
Στις συνοικίες οι γυναίκες μπαίνουν στα χαρτοπωλεία.
Και αγοράζουν σχολικά βιβλία και τετράδια για τα παιδιά τους.
Απελπισμένες ψάχνουν στα τριμμένα τσαντάκια τους
και την τελευταία δεκάρα,
όλο παράπονο
που η γνώση είναι τόσο ακριβή.
Κι όμως μήτε που υποπτεύονται
Πόσο κακή είναι η γνώση
Που προορίζεται για τα παιδιά τους

 (Μπέρτολτ Μπρεχτ «76 ΠΟΙΗΜΑΤΑ», μετάφραση Πέτρου Μάρκαρη, εκδόσεις «Θεμέλιο»)

πηγή: αντικλείδι

Πόσο αξίζει μια στιγμή

Οι κεραίες για να πιάσουμε τα σήματα του κόσμου υπερβαίνουν 
την αισθητηριακή αντίληψη.
Σε μια στιγμή μπορεί να νιώσεις την ουσία της ζωής 
και να συγκλονιστείς. 
Τόσο κλασική η ματιά του μικρού Πρίγκηπα Εξυπερύ 
"την ουσία δε τη βλέπουν τα μάτια"

Mário Coelho Pinto de Andrade - Ο πολύτιμος Xρόνος των Ώριμων

Μέτρησα τα χρόνια μου και συνειδητοποίησα, ότι μου υπολείπεται λιγότερος χρόνος ζωής απ' ό,τι έχω ζήσει μέχρι τώρα... Έχω περισσότερο παρελθόν από ό,τι μέλλον.
Αισθάνομαι όπως αυτό το παιδάκι που του έδωσαν ένα γεμάτο μπολ με κεράσια: τα πρώτα τα καταβρόχθισε με λαιμαργία, αλλά όταν παρατήρησε ότι του απέμεναν λίγα, άρχισε να τα γεύεται με βαθιά απόλαυση.
Δεν έχω πια χρόνο να ασχοληθώ με τις μετριότητες.
Δε θέλω να βρίσκομαι σε συγκεντρώσεις όπου παρελαύνουν παραφουσκωμένοι εγωισμοί.
Με ενοχλεί η ζήλια και όσοι προσπαθούν να καταστρέψουν εκείνους που θαυμάζουν, να υποτιμήσουν τους ικανότερους για να οικειοποιηθούν τη θέση τους, το ταλέντο τους και την τύχη τους.
Μισώ να είμαι μάρτυρας των ελαττωμάτων που γεννά η μάχη για ένα μεγαλοπρεπές αξίωμα.
Δεν έχω χρόνο για ατέλειωτες φλυαρίες, για άχρηστες συζητήσεις θεμάτων που σχετίζονται με τις ζωές των άλλων που δεν αποτελούν μέρος της ζωής τους.
Δεν έχω πια χρόνο για να διαχειριστώ τις ευαισθησίες των ανθρώπων που παρά τη χρονολογική τους ηλικία είναι ανώριμοι.
Δεν έχω πια χρόνο για ατέρμονες συγκεντρώσεις όπου συζητούνται πράγματα που γνωρίζω από πριν ότι δε θα καταλήξουν πουθενά.
Δεν μπορώ να δεχτώ και να ανεχτώ τους καιροσκόπους.
Οι άνθρωποι δεν συζητούν πια για το περιεχόμενο, μετά βίας κάνουν λόγο απλά για τις ετικέτες. Ο χρόνος μου είναι σπάνιος για να συζητώ για τους τίτλους, τις ετικέτες. Θέλω την ουσία, η ψυχή μου βιάζεται...
Δεν υπάρχουν πια πολλά κεράσια στο μπολ...
Θέλω να ζήσω δίπλα σε ανθρώπους που παραμένουν άνθρωποι. Που ξέρουν να γελούν με τα λάθη τους. Που δεν επαίρονται για το θρίαμβό τους. Που δε θεωρούν τον εαυτό τους εκλεκτό, πριν από την ώρα τους. Που δεν αποφεύγουν τις ευθύνες τους. Που υπερασπίζονται την ανθρώπινη αξιοπρέπεια.
Και που το μόνο που επιθυμούν είναι να βαδίζουν μαζί με την αλήθεια και την ειλικρίνεια.
Το ουσιώδες είναι αυτό που αξίζει τον κόπο στη ζωή.
Θέλω να περιτριγυρίζομαι από πρόσωπα που ξέρουν να αγγίζουν την καρδιά των ανθρώπων... Άνθρωποι τους οποίους τα σκληρά χτυπήματα της ζωής τους δίδαξαν πως μεγαλώνει κανείς με απαλά αγγίγματα στην ψυχή.
Ναι, βιάζομαι, αλλά μόνο για να ζήσω με την ένταση που μόνο η ωριμότητα μπορεί να σου χαρίσει.
Σκοπεύω να μην πάει χαμένο κανένα από τα κεράσια που μου απομένουν... Είμαι σίγουρος ότι ορισμένα θα είναι πιο νόστιμα απ' όσα έχω ήδη φάει.
Σκοπός μου είναι να φτάσω ως το τέλος ικανοποιημένος και σε ειρήνη με τη συνείδησή μου και τους αγαπημένους μου.
Εύχομαι και ο δικός σου να είναι ο ίδιος γιατί με κάποιον τρόπο θα φτάσεις κι εσύ...» 

Ο Mário Coelho Pinto de Andrade γεννήθηκε στο Golungo Alto της Αγκόλα στις 21 Αυγούστου του 1928. Γνωστότερος ως Mário Pinto de Andrade, υπήρξε δοκιμιογράφος και πολιτικός ακτιβιστής στη χώρα του.

Τελειώνοντας τις δευτεροβάθμιες σπουδές του στη Λουάντα το 1948 γράφτηκε στο Τμήμα Κλασικής Φιλολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου της Λισαβόνας. Μαζί με άλλους φοιτητές και διανοούμενους δημιούργησε το Κέντρο Αφρικανικών Σπουδών το 1951, με στόχο τον προβληματισμό σχετικά με ζητήματα που είναι σημαντικά για την Αφρική.

Το 1954 εξορίστηκε στο Παρίσι, όπου συνδέθηκε με άτομα από άλλες αφρικανικές χώρες όπως ο Léopold Senghor και ο Nelson Mandela. Διετέλεσε μεταξύ των ετών 1951 – 1958 αρχισυντάκτης του διάσημου περιοδικού ''Presence Africaine'', ενώ συμμετείχε και στα δύο πρώτα συνέδρια των Μαύρων Συγγραφέων και Καλλιτεχνών, το 1956 και το 1959.

Στη δεκαετία του '60, έγινε πολιτικός ακτιβιστής. Από το 1959 έως και το 1962 διετέλεσε Πρόεδρος του Λαϊκού Κινήματος για την Απελευθέρωση της Αγκόλας (MPLA) και Γενικός Γραμματέας του κινήματος αργότερα (1963 – 1972).

Παράλληλα μελέτησε κοινωνιολογία και δημοσίευσε μεταξύ πολλών άλλων τα έργα «Ανθολογία της ποίησης των Μαύρων Πορτογαλόφωνων» (1958), «La Poésie anglaise Africaine d' Presence» (1969), «Amilcar Cabral: Essai de Biographie Politique» (1980), «Η προέλευση του αφρικανικού εθνικισμού» (1997).

Θεωρείται ως ένα από τους πιο σημαντικούς δοκιμιογράφους της Αγκόλας κατά τον 20ό αιώνα. Προς τιμήν του το Υπουργείο Πολιτισμού της Αγκόλας αποφάσισε να θεσμοθετήσει το Βραβείο Λογοτεχνίας ''Mário Pinto de Andrade''.

Ο Mário Coelho Pinto de Andrade πέθανε το 1990 στο Λονδίνο.


Το διαβάσαμε από το: Mário Coelho Pinto de Andrade - Ο πολύτιμος Xρόνος των Ώριμων http://thesecretrealtruth.blogspot.com/2015/08/mario-coelho-pinto-de-andrade-x.html#ixzz4DlQ4MGYm

Καιρός βροχερός

Καθαροδευτέρα σήμερα, μα ο ουρανός μουντός
Διαβάστε 2 ειδήσεις της ημέρας και απαντήστε:

• Ποια επίδραση είχε ο καιρός στις 2 περιπτώσεις;
• Ποιους ενδιαφέρει η καθεμιά είδηση και ποια βαρύτητα έχει για τους αναγνώστες της;

Αθήνα

Ακυρώθηκαν λόγω της βροχόπτωσης οι μουσικές εκδηλώσεις που είχαν προγραμματιστεί από τον Δήμο Αθηναίων, για τα Κούλουμα, στον λόφο του Φιλοπάππου.

 Σε μια απέραντη λίμνη από λασπόνερα λόγω της βροχής που πέφτει τα τελευταία 24ωρα έχει μετατραπεί ο πρόχειρος καταυλισμός στην Ειδομένη, όπου περίπου 12.000 άνθρωποι συνεχίζουν να δίνουν μάχη με τη βροχή και τις λάσπες.Με πρόχειρα αναχώματα προσπαθούν να προφυλάξουν τις σκηνές τους από τα νερά και τη λάσπη ενώ κάποιοι έχουν μεταφερθεί σε μεγαλύτερες σκηνές προκειμένου να προφυλαχθούν από τις καιρικές συνθήκες.

Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι πολλοί από τους πρόσφυγες αναγκάζονται να μετακομίσουν τη σκηνή τους μέσα στη νύχτα αναζητώντας ένα στεγνότερο σημείο για να καταλύσουν...Ενδεικτικό των τραγικών συνθηκών κάτω από τις οποίες διαβιούν, είναι το γεγονός ότι μόνο τις τελευταίες τρεις ημέρες, 70 παιδιά από τον καταυλισμό έχουν διακομιστεί στο Νοσοκομείο Κιλκίς με λοιμώξεις του αναπνευστικού και γαστρεντερίτιδες, ενώ τα άρρωστα παιδιά θα μεταφέρονται και σε νοσοκομεία της Θεσσαλονίκης, καθώς οι εγκαταστάσεις στο Κιλκίς δεν επαρκούν για τη νοσηλεία τους.

Πάνω από 1.000 άτομα έχουν αποχωρήσει από την Ειδομένη, ωστόσο οι περισσότεροι από τους πρόσφυγες αρνούνται να επιβιβαστούν στα λεωφορεία προκειμένου να μεταφερθούν σε κέντρα φιλοξενίας καθώς έχουν πληροφορηθεί ότι οι αρχές θα κρατήσουν τα χαρτιά τους και φοβούνται μήπως εγκλωβιστούν.Στους πρόσφυγες έχουν μοιραστεί φυλλάδια με πληροφορίες για τα κέντρα φιλοξενίας και τις δομές στις οποίες μπορούν να απευθυνθούν για να αιτηθούν ασύλου.Η πλειοψηφία των προσφύγων παραμένει ωστόσο στον πρόχειρο καταυλισμό ελπίζοντας να καταφέρει να βρει πέρασμα στην πΓΔΜ.

Με τα μάτια του πρόσφυγα

ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ 2015 from emathites

          

     

               Ουαρσάν Σαιρ «Πατρίδα»

«Κανένας δεν αφήνει την πατρίδα του,

εκτός αν πατρίδα είναι το στόμα ενός καρχαρία

τρέχεις προς τα σύνορα μόνο όταν βλέπεις

ολόκληρη την πόλη να τρέχει κι εκείνη

οι γείτονές σου τρέχουν πιο γρήγορα από σένα

με την ανάσα ματωμένη στο λαιμό τους

Ευχές για καλύτερη χρονιά

Ευχές από καρδιάς για όλη τη σχολική κοινότητα

 Και προσ-ευχές για τα οικουμενικά ζητήματα